مصرف و درمان مصرف سیگار‌ در بیماران با اختلال روانپزشکی همراه

 میزان شیوع مصرف سیگار در مصرف‌کنندگان مواد و بیماران روانپزشکی بالا است؛ هرچند پژوهش‌ها درباره‌ی درمان اختلالات همراه، محدودیت‌های بسیاری دارد، همان پژوهش‌های محدود هم نشان از موثر بودن روش‌های درمانی ترک اعتیاد به نیکوتین و بیماری‌های همراه در مصرف‌کنندگان نیکوتین است. یکی از نگرانی‌های درمانگران و خانواده‌ها این است که بیماران روانپزشکی به‌ علت روش زندگی، مشکلات ذهنی و نبودن ثبات در زندگی،‌ میل به پاک شدن از مصرف سیگار و توان پاک ماندن پس از ترک آن را ندارند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که بیماران روانپزشکی تمایل بالایی برای ترک سیگار دارند و انگیزه‌ی این افراد برای ترک مانند سایر سیگاری‌ها است. یکی دیگر از مهم‌ترین نگرانی‌های افراد در زمینه‌ی اقدام به ترک نیکوتین، احتمال بازگشت اختلالات روانپزشکی پس از قطع مصرف است که این باور در پژوهش‌ها نیز به اثبات نرسیده است. هر چند‌ شباهت‌هایی بین علائم ترک سیگار با بعضی علائم روانپزشکی وجود دارد، پژوهش‌ها تایید نمی‌کنند که ترک سیگار باعث تشدید علائم بیماری یا عود بیماری روانپزشکی بیمار شود. سوال نهایی این است که با وجود اطلاعات فوق، چرا اقدام و موفقیت در درمان ترک مصرف سیگار این‌قدر پایین است؟ به نظر‌ می‌رسد مهم‌ترین علت کم بودن میزان اقدام و موفقیت در ترک سیگار، در سوء‌مصرف‌کنندگان‌ سایر مواد و بیماران روانپزشکی، باور‌های نادرست و ضعف علمی کارشناسان سیستم‌های درمانی بهداشت روانی و اعتیاد است.